“Melomakarona” are traditional Christmas treats in Greece made with oil, flour and cinnamon. The traditional recipe calls for nuts but in our house we have a nut allergy so we make a nut free version. I got the basic recipe from Vicky. Here you can see what they’d look like with the beautiful nut toppings.
Recipe
Ingredients
- 500 ml olive oil
- 100 grams sugar
- 125 ml cognac
- 125 ml orange juice
- Zest from 1 orange
- 2 teaspoons cinnamon
- ½ teaspoon ground cloves
- 800 grams all purpose flour
- 150 grams fine semolina
- 2 teaspoons baking powder
- (100 grams chopped nuts for the nutty version)
- For the syrup: 700 grams sugar, 2 cinnamon sticks, two orange wedges or 1 teaspoon orange extract, 100 grams honey
How to make: Use a food processor to mix the oil, cognac and juice with the sugar the cinnamon, the clove and the zest. Stop the processor add the flour, semolina (and the nuts if using them) and mix with a wooden spoon or your hands. The dough should very soft but not leaking oil. Use a small quantity to shape the treat. You can also use a cutter if you wish. Place the “melomakarona” on a baking sheet and bake in a pre-heated oven at 180 C for half an hour until they are very lightly browned. The next step is to soak them in syrup. You can either soak them cold in hot syrup or hot in cold syrup. I find that they become more “wet” when you soak them hot in syrup, drier in the middle when you soak them cold in hot syrup.
To make the syrup, boil 500 grams water with the sugar, the cinnamon sticks and the orange wedges (keep the skin on). When the syrup is ready (test by letting syrup drop from spoon, if you can see the drops falling and the last one drops slowly, it’s ready), add the honey. Stir until the honey is folded in and then remove from the fire. Remove the cinnamon sticks and orange wedges. You can either a) pour the hot syrup on melomakarona after they have cooled off completely (and let the syrup on) or b) dip hot melomakarona in syrup at room temperature for 10-20 seconds and then place them in a serving dish. Sprinkle cinnamon on top and, optionally, decorate with chopped walnuts.
Mydinnertoday 
Pingback: Holiday post: Nut free “kourabiedes” « Mydinnertoday's Blog
Σας άρεσαν; στα παιδιά; στην ουσία είναι σαν μπισκότα λαδιού με πολλά αρωματικά και πιο τραγανά από το σιμιγδάλι που περιέχουν. Νομίζω πως ωριμάζουν σε γεύση όσο περνούν οι μέρες, εμένα μου φάνηκαν καλύτερα μετά από μερικές μέρες.
Άρεσαν πολύ σε όλους! Έχεις απόλυτο δίκιο για τη γεύση τους όσο περνούν οι μέρες. Δεν ακολούθησα τη συμβουλή σου να μελώσω μόνο όσα χρειάζομαι. Τα μέλωσα όλα μαζί και μετά από μερικές μέρες άρχισαν να μου φαίνονται ξερά από πάνω. Όμως, και κατά ομολογία του συζύγου, ήταν όντως καλύτερα. Γιατί και ήταν στεγνά απέξω για να τα πιάνεις και πάρα πολύ ωραία μαλακά και μελωμένα μέσα!
Αν έχεις καμιά διακοσμητική ιδέα χωρίς ξηρούς καρπούς πες μου. Δεν βρήκα τίποτα να ζουλήξω επάνω τους για διακόσμηση. Δεν έχουμε τασάκια 🙂 Και χωρίς τριμμένο φυστίκι φαίνονται σα κεφτεδάκια!
Έτσι στεγνώνουν όλα τα μελομακάρονα. Ο τρίφτης του τυριού είναι μια καλή ιδέα σχεδίου, πέρασε τα πιέζοντας ελαφρά πάνω του. Ή μια σχάρα με πυκνό πλέγμα. Ή τα χαράζεις με μαχαίρι σε σχήμα καφασωτού ρόμβου. Ή κάνεις σχέδια με ένα πηρούνι (αυτό τώρα το σκέφτηκα, δεν το έχω κάνει). Μπορείς να τα κάνεις και μακρόστενα σαν σουτζουκάκια. Α! ιδέα: θα σου άρεσε να κόψεις ψιλές λωρίδες από γλυκό κουταλιού πορτοκάλι και να τις στολίσεις πάνω τους; η γεύση ταιριάζει και το χρώμα θα τα φωτίσει.
Επίσης υπάρχει πάντα η λύση των κουπ πατ!
Ο τρίφτης του τυριού είναι εξαιρετικκή ιδέα! Δεν το σκέφτηκα… Και θα κρατήσουν το παραδοσιακό τους χαρακτήρα εμφανισιακά έτσι. Τα κουπ πατ τα σκέφτηκα αλλά δεν το τόλμησα πρώτον γιατί ήθελα να κρατήσω τη ζύμη αρκετά μαλακή όπως ακριβώς βγήκε με τις αναλογίες που πρότεινες. Δεύτερον γιατί ήθελα να έχουν ύψος για να ρουφήξουν πιο πολύ σιρόπι. Την άλλη φορά θα τα δοκιμάσω μισά-μισά για να βεβαιωθούμε.
Κι εμένα μου είχε φανεί μαλακή η ζύμη και δοκίμασα σε ένα μέρος της να προσθέσω κι άλλο αλεύρι (σε αναλογία που έδινε η συνταγή της Ντίνας Νικολάου). Έγιναν πιο στητά αλλά ήταν πιο μπουκωτικά και δεν μου άρεσε τόσο η γεύση τους. Μερικά, από τη δική μου συνταγή, τα έκοψα με κουπ πατ και διατήρησαν το σχήμα τους μια χαρά.
Μου άρεσε που ήταν αφράτα και τραγανά και δεν κολλούσαν στον ουρανίσκο.
Λένε πως δεν πρέπει να βγαίνει λάδι στη ζύμη όταν έχεις ενώσει τα υλικά. Ίσως να ρίξουμε μια ιδέα αλεύρι όσο να πιεί αυτό το λάδι – γιατί θυμάμαι πως στα δικά μου λίγο λάδι ξεχώριζε από το μίγμα.
Την επόμενη φορά 🙂